اراده معطوف به قدرت

کتاب اراده معطوف به قدرت (The Will to Power / Der Wille zur Macht) یکی از بحث‌برانگیزترین و پیچیده‌ترین آثار منتسب به فردریش نیچه، فیلسوف نامدار آلمانی است. این کتاب در واقع تالیفی پس از مرگ نیچه است که توسط خواهرش الیزابت فورستر نیچه و برخی دیگر از ویراستاران بر اساس یادداشت‌های پراکنده و منتشرنشده‌ی نیچه گردآوری و تنظیم شده است. بنابراین، برخلاف دیگر آثار او، این کتاب به طور مستقیم توسط خود نیچه منتشر نشده، و به همین دلیل همیشه محل بحث میان پژوهشگران و فیلسوفان بوده است.
اراده معطوف به قدرت در اصل مجموعه‌ای از تاملات فلسفی، قطعات فکری و طرح‌های نظری نیچه است که به موضوعاتی همچون نیهیلیسم، اخلاق، حقیقت، قدرت، هنر، دین، و علم می‌پردازد. ایده‌ی محوری کتاب، یعنی "اراده‌ی معطوف به قدرت"، مفهومی بنیادین در فلسفه نیچه است که او آن را به عنوان نیروی اصلی محرک در پس رفتار انسان‌ها و حتی هستی در نظر می‌گیرد. نیچه بر این باور بود که آن‌چه انسان‌ها را به حرکت، آفرینش، مبارزه، یا حتی رنج می‌کشاند، نه لزوماً میل به بقا، بلکه میل به قدرت، غلبه و گسترش توانمندی‌هاست.
در این یادداشت‌ها، نیچه همچنین به تحلیل فروپاشی ارزش‌های سنتی غرب، بحران ایمان، و ظهور نیهیلیسم می‌پردازد. او از مرگ خدا سخن می‌گوید، اما نه به‌عنوان انکار دینی صرف، بلکه به‌عنوان فروپاشی معنا و ارزشی که تا آن زمان بر پایه دین بنا شده بود. او می‌کوشد تصویری از آینده‌ای ترسیم کند که در آن انسان با خلق ارزش‌های نوین، از ورای نیهیلیسم عبور کرده و به نوعی ابرانسان (Übermensch) دست یابد.
با این حال، از آن‌جا که کتاب توسط دیگران گردآوری شده و ترتیب و انتخاب قطعات در آن نقش زیادی داشته، بسیاری از فیلسوفان معاصر نسبت به اعتبار فلسفی ساختار آن و مقاصد واقعی نیچه تردیدهایی دارند. برخی معتقدند خواهر نیچه که گرایش‌های ملی‌گرایانه و ضدیهودی داشت، با انتخاب گزینشی از یادداشت‌ها، تصویری تحریف‌شده از فلسفه‌ی او ارائه داده است.